இலங்கையின் தமிழர்களுக்கு எதிரான இனப்படுகொலைக்கான நீதி என்ற அடிப்படை உண்மையை
அடிப்படையாகக் கொண்ட புதிய சிறு புத்தகம் (booklet ) வெளியாகியுள்ளதாக
அமெரிக்காவின் செய்தித்தளம் ஒன்று அறிவித்துள்ளது.
2009 மே 18, அன்று முடிவடைந்த 26 ஆண்டுகால போரின் இறுதிக் கட்டங்களில் இலங்கை
அரசு தமிழ் மக்களுக்கு எதிராக இனப்படுகொலை செய்தது என்ற கட்டாய சட்ட வாதத்தை
இந்த புத்தகம் முன்வைக்கிறது.
இடைவிடாமல் எறிகணைத் தாக்குதல்
அமெரிக்கா மற்றும் கனடாவில் உள்ள அமைப்புகளின் ஆதரவுடன் வெளியாகியுள்ள இந்த
புத்தகம், இலங்கையின் நடவடிக்கைகள் 1948 ஐக்கிய நாடுகளின் இனப்படுகொலை
மாநாட்டின் கடுமையான அளவுகோல்களை பூர்த்தி செய்கின்றன என்பதை உறுதிப்படுத்த
விரிவான ஆதாரங்களையும் பகுப்பாய்வுகளையும் தொகுத்துள்ளது.
பல தசாப்த கால அதிர்ச்சியைக் குணப்படுத்துவதற்கும் எதிர்கால அட்டூழியங்களைத்
தடுப்பதற்கும் முக்கியமான படிகளாக சர்வதேச அங்கீகாரம், பொறுப்புக்கூறல்
மற்றும் தமிழர் சுயநிர்ணயத்திற்கான ஆதரவை இந்த புத்தகம் கோருகிறது.
வன்னிப் பகுதியில் 2009 ஆம் ஆண்டு நடந்த பேரழிவு நிகழ்வுகளை இந்த புத்தகம்
எடுத்துக்காட்டுகிறது,
அங்கு தமிழ் பொதுமக்களின் இறப்பு மதிப்பீடுகள் 40,000 என்று ஐக்கிய நாடுகள்
கூறினாலும், 169,796 அளவில் மதிப்பிடப்பட்டுள்ளன.
துப்பாக்கிச் சூடு இல்லாத மண்டலங்கள் என்று அழைக்கப்பட்ட இடங்களின் மீது
அரசாங்கம் இடைவிடாமல் எறிகணைத் தாக்குதல் நடத்தியதால் ஏற்பட்ட இந்த மரணங்கள்,
வன்னி தமிழ் மக்கள் தொகையில் 13–57 வீதமாகும்.
இது சட்டப்பூர்வமாக
இனப்படுகொலையை உருவாக்கும் அளவுகோலாகும்.
மருத்துவ பராமரிப்பு இல்லாததால்..
இலங்கையின் நடவடிக்கைகளை இனப்படுகொலை மாநாட்டின் வரையறையுடன் இந்த புத்தகம்
உன்னிப்பாக இணைக்கிறது,
இதில் “ஒரு தேசிய, இன, இன அல்லது மதக் குழுவை
முழுவதுமாகவோ அல்லது பகுதியாகவோ அழிக்கும் நோக்கத்துடன்” செய்யப்பட்ட
செயல்களும் அடங்கும்.
இது மூன்று முக்கிய இனப்படுகொலைச் செயல்களை அடையாளம்
காட்டுகிறது. இலங்கை இராணுவம், 300,000 க்கும் மேற்பட்ட தமிழ் பொதுமக்களால் நிரம்பிய
பாதுகாப்பான புகலிடங்களாக அறிவிக்கப்பட்ட இடங்கள் மீதான குண்டுவீச்சு
நடத்தியால், போரின் இறுதி வாரங்களில் ஒரு நாளைக்கு சராசரியாக 1,000 இறப்புகளை
ஏற்படுத்தியது.
அங்கு பாதுகாப்பான இடங்கள் சரணாலயங்களாக அல்ல, “கொலைப் பெட்டிகளாக” மாற்றின,
இதன் விளைவாக மே 18, 2009 இல் 140,000 இறப்புகள் ஏற்பட்டன.
இந்த சிறு புத்தகம் பரவலான பாலியல் வன்கொடுமை, பாலியல் சிதைவு மற்றும் தமிழ்
கைதிகள் சித்திரவதை செய்யப்படுவதை ஆவணப்படுத்துகிறது.
அத்துடன் “ருவாண்டாவை போன்று ஏற்பட்ட அழிவுக் காட்சிகளை விபரிக்கிறது. துண்டிக்கப்பட்ட கைகால்கள், தீக்காயங்கள் மற்றும் இடைவிடாத
தாக்குதல்களிலிருந்து பெருமளவிலான உளவியல் அதிர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்தியுள்ளது.
இலங்கை வேண்டுமென்றே உணவு மற்றும் மருத்துவப் பொருட்களைக் கட்டுப்படுத்தியது,
மருத்துவமனைகள் மீது குண்டு வீசியது, இடம்பெயர்ந்த 284,000 தமிழர்களுக்கு
இடம்பெயர்ந்தோர் முகாம்களில் மனிதாபிமானமற்ற நிலைமைகளை உருவாக்கியது. பட்டினி
மற்றும் மருத்துவ பராமரிப்பு இல்லாததால் உயிரிழப்புகள் அதிகரித்தன என்பதையும்
இந்த புத்தகம் குறிப்பிட்டுள்ளது.
பயங்கரவாத எதிர்ப்பு நடவடிக்கைகள்
இந்தச் செயல்களுக்குப் பின்னால் உள்ள நோக்கம் சூழ்நிலை ஆதாரங்களிலிருந்து
ஊகிக்கக்கூடியது என்று சிறு புத்தகம் வாதிடுகிறது,
இது ICTR மற்றும் ICTY போன்ற சர்வதேச தீர்ப்பாயங்களால் ஆதரிக்கப்படும் ஒரு முறையாகும் என்றும் இந்த
புத்தகம் குறிப்பிட்டுள்ளது.
போருக்குப் பிந்தைய தொடர்ச்சியான துஸ்பிரயோகங்கள் – நில
அபகரிப்புகள், இராணுவ மயமாக்கல் மற்றும் தமிழர் நினைவுகூருதலை அடக்குதல்
என்பவற்றை எடுத்துக் காட்டுகிறது,
தமிழ் உயிர் பிழைத்தவர்களுக்கும் புலம்பெயர்ந்தோருக்கும், இந்த சிறு புத்தகம்
ஒரு சட்ட ஆவணத்தை விட மீள்தன்மைக்கான ஒரு சான்றாகும் என்று
தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.
“இது வெறும் போர் அல்ல – அது ஒரு அழிப்பு என்பதை உலகம் அறிய வேண்டும்.”
என்றும் இந்த புத்தகம் குறிப்பிட்டுள்ளது.
இதேவேளை மியான்மர் முதல் ஸியான்ஜியாங் வரை உலகெங்கிலும் உள்ள மோதல்களுக்கான
படிப்பினைகளை தமிழ் இனப்படுகொலை சம்பவமும்; கொண்டுள்ளது.
அங்குள்ள அரசாங்கங்கள், இனக்குழுக்களை குறிவைக்க பயங்கரவாத எதிர்ப்பு
நடவடிக்கைகளைப் பயன்படுத்துகின்றன.
2008 ஆம் ஆண்டில் ஐக்கிய நாடுகளின் அதிகாரிகளை வெளியேற்றியதன் மூலம்
தமிழர்களை பட்டினியால் வாடும் மக்கள் தொகை மதிப்பீடுகளை இலங்கையால்
மறைக்க முடிந்தது
இந்தநிலையில் இனப்படுகொலை சட்டம், சர்வதேச மனிதாபிமான சட்டம் மற்றும்
பயங்கரவாத எதிர்ப்பு விதிமுறைகளை ஒருங்கிணைக்கும் இணக்கமான சட்ட கட்டமைப்பை
இந்த புத்தகம் கோரியுள்ளது.